Gün Batar Kuşlar Döner

söylemedi deme

gidiyorum geldiğim yere

arkama çalı

toynaklarıma telis bağladım

iz bırakmadan

en sessiz gidiyorum

cari sadakam

nakibim

/yeryüzünde bid'atım/

menend ü rakibim

terekem yok

sıfıra çarpıldı hikmet-i vücudum

alacağım

kimseye borcum yok

varis bırakmadan gidiyorum

kimse bilmeyecek

var olmuşum

olmamışını

gidiyorum

kefensiz

sedasız

nam u şöhretsiz

gece nevbetinde aydım

şekibindim

/olmayacak

yoruldum/

gelmeyeceksin

sabahı beklemeden gidiyorum

geceleyin

ayazda sabaha çeyrek kala

dönecek oldun muydu

bir adım yetiyor

geldiğin sonsuz mesafe için

gözümü güze açmıştım