"ALLAH VAR; KEDER (YA DA GAM) YOK"

Âyet de var ellerinde: "Lâ xavfun aleyhim ve lâ hum yahzenun".
Öyleyse senin bu dünyada korktuğun bir şey de yok; mesela aslan saldırısından.
Âyet, esasen Âhiret'i söylediği gibi, istisnai olarak bu dünyada çok az kuluna nasip ettiği ayrıcalıklı ve geçici bir hâli söylüyor.
Bunlar şunu diyor: Mümin mahzun olmaz; hep, kendisininki gibi, etekleri zil çalar. Ve bunu söyleyenlere dikkat edin, hepsi tuzu kuru adamlar.
Yahu Hz. Peygamber mahzun oldu. Kutlu Çağ'da 'senetül ahzan' var iki yıl sürmüş.
Bu ne terbiyesizlik, bu ne kendine verilen olanaklarla şımarma.
Aksine hüzün, Allah'ın varlığının kanıtı. Hüzün olmasa Allah, Allah olmasa hüzün olmazdı.
Söz hak. Ama kim söylerse. Yukarıdaki adamın ağzında bu söz 'yer yarılsa da girsem' der.
Ama gerçekten mahzun bir mümin söylüyorsa hak. O, şunu diyor: 'Mahzunum ama (Allah) Âhiret var, bu inancıma değer". Bu sözü bir samimi mümin gene böyle samimi mümin mahzun kardeşine söylerse de haktır; 'sabret' demiş olur.
Not: Yukarıda Allah yerine Âhiret yazdım. Allah'ın kitabında birini ötekinin yerine kullanabilirsiniz. Aynı şeydirler. Önemli olan Dilinde hep 'Allah sözcüğü' olana değil; 'Âhiret sözcüğü' olana dikkat kesilin. Herkes Allah der ama Âhiret gündeminde olan azdır; gerçek mümin odur.
Allah'a inanmak kolay, Âhiret'e inanmak zor.